جلوه‌های ویژه میدانی چیست؟

در زمان ساخت یک فیلم، سکانس‌ها و صحنه‌هایی هستند که خلق آن‌ها کار دشوار و سختی است. این صحنه‌ها توسط بدلکاران، تصویربرداران و متخصصان ساخته می‌شود. نکته‌ی حائز اهمیت درمورد جلوه‌های ویژه میدانی این است که تمامی تصاویر به‌صورت کاملا واقعی ضبط می‌شوند.

در اکثر مواقع متخصصان با استفاده از مواد منفجره، ماکِت و یا عروسک‌هایی با ظاهر طبیعی این تکنیک را پیاده‌سازی می‌کنند. جلوه‌های ویژه میدانی نیز به 2 بخش تقسیم می‌شود.


1) جلوه‌های نوری
در این تکنیک بااستفاده از تصاویر فریم‌هایی به‌صورت عکس ایجاد می‌شوند و معمولا برای قراردادن کاراکترها و بازیگران در صحنه‌هایی دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در صنعت سینما به‌این تکنیک (جلوه‌های عکسی) نیز گفته می‌شود. طریقه ایجاد چنین جلوه‌هایی معمولا بااستفاده از نورپردازی میسر می‌شود، دربرخی موارد نیز با استفاده از تکنولوژی «درون دوربینی» این کار را انجام می‌دهند.

اگر بخواهیم یک مثال برای این مورد بزنیم، می‌توانیم به فیلم ماتریکس اشاره کنیم. در یکی از مشهورترین سکانس‌های این فیلم به‌نام « The Bullet And The Matrix » مشاهده می‌کنیم که ترکیبی کامل از Visual Effects و Optical Effects مورد استفاده قرار گرفته.

تصویربرداران با چرخش 360 درجه دوربین، جاخالی دادن نئو از گلوله‌هارا ضبط کرده‌اند و سپس با استفاده از جلوه‌های ویژه بصری (در ادامه اطلاعات این نوع از جلوه‌ها را می‌بینید) نمای ویژه‌ای به این سکانس می‌دهند.


2) جلوه‌های مکانیکی
جلوه‌های ویژه مکانیکی که به‌آن‌ها (جلوه‌های عملی یا فیزیکی) نیز گفته می‌شود، تکنیک‌هایی هستند که به‌صورت واقعی ضبط می‌شوند. این جلوه‌ها معمولا توسط اشیاء مکانیکی، ماکت‌ها، صحنه‌سازی، مدل‌های مقیاسی، آتش‌بازی و جلوه‌های جوّی ازقبیل (ایجاد جلوه‌های باران، باد، مه، ابرهای فیزیکی و برف) ایجاد می‌شوند. به‌طور مثال زمانی که یک خودرو درحال حرکت منفجر می‌شود، از جلوه‌‌های مکانیکی استفاده می‌شود.

پیش از آن که کامپیوترها قادر به‌تولید چنین جلوه‌هایی باشند، فیلم‌سازان مجبور بودند برای ایجاد یک اِفکت، ماکت‌های زیادی را طراحی کنند. آن‌ها باید تعداد زیادی ماکت‌های مقوایی، گچی، عروسک و مدل‌های کوچک می‌ساختند.